"Çağdaş sanat alanı, 1960'lı yıllar ile birlikte gerek ifade biçimindeki farklılıklarla gerekse içerik olarak çeşitlenmeye başlar. Yoko Ono'nun ve Carolee Schneemann'ın performansları, ABD'de sanatçıların bir araya gelip Sanat Emekçileri Koalisyonu'nu kurarak kurumsal eleştiriyi çağdaş sanata sokmaları ve teknolojinin sanatın temel malzemelerinden biri olmasının ilk örnekleri olarak karşımıza çıkar. 1970'li yıllarda ise kavramsal sanatın, vücut sanatının ve yeryüzü sanatının örnekleri görülmeye başlanacaktır. 1970'li yıllar aynı zamanda feminizmin çağdaş sanata doğrudan yansıdığı yıllardır. 1980'li yıllar İngiltere'de Thatcher'ın, ABD'de Reagan'ın iktidarda olduğu, ekonomide serbestlik, kültürel alanda ise muhafazakarlığın moda olduğu bir dönemdir. Bu durum çağdaş sanatta karşılığını bulmuştur. Sanat, siyasi muhalefet için güçlü bir alandır. Eşcinsellik, AIDS tüketim kültürüne karşı duruş bu dönemin en belirgin konularındandır. Sanatçıların bir araya gelerek ACT UP! gibi inisiyatiflerle örgütlenip siyasi mücadele içine girmesi önemlidir. Robert Mapplethorp'un fotoğrafları, Keith Harring'in grafitileri, bir eylem grubu olarak Guerilla Girls'in ortaya çıkışı bu döneme rastlar. 1990'lı yıllar ile birlikte Felix Gonzalez Torres'in ilişkisel estetik kavramı çerçevesinde değerlendirilebilecek olan sanatı, İngiltere'de Charles Saatchi'nin kurduğu, sansasyon peşinde koşan Genç İngiliz Sanatçılar grubu ön plana çıkarlar. 2000'li yıllarda ise Uzakdoğulu birçok sanatçı sanat sahnesinde görünür olurlar. Bu eğitimde Türkiye'den de örnekler verilerek 1960'dan günümüze çağdaş sanatın nasıl bir çizgi izlediğine değinilecektir."
